Klimatyzacje możemy rozróżnić wg. typu montażu:
- ścienne
- podstropowe lub przypodłogowe (stojące)
- kasetonowe
- kanałowe
Również ze względu na ilość jednostek wewnętrznych połączonych do jednostki zewnętrznej:
- pojedyncze
- multisplit
- systemy VRV (VRF)
oraz na tryb pracy:
- klimatyzatory tylko z opcją chłodzenia
- klimatyzatory grzewczo-chłodzące (pracujące jednocześnie jako pompa ciepła lub posiadające nagrzewnicę elektryczną)
Możemy zauważyć różnicę w sposobie sterowania i budowie podzespołów:
- klimatyzatory klasyczne (ze zwykłą sprężarką – stałe obroty, zawsze 100%)
- klimatyzatory inwerterowe (płynnie regulowane obroty sprężarki)
Klasyczne włączają się, gdy temperatura w pomieszczeniu przekroczy ustawiony poziom i wyłączają, gdy osiągnie zadaną wartość. Takie rozwiązanie powoduje większe wahania temperatury w pomieszczeniu i większe koszty eksploatacji (duży prąd rozruchu sprężarki).
Inwertery wymagają większego wkładu finansowego, ale za to są bardziej energooszczędne. Sprawnie dostosowują swoją wydajność i działanie do temperatury w pomieszczeniu, dzięki czemu rzadziej się włączają i wyłączają. Włączanie odbywa się w sposób płynny, bez „uderzenia” prądowego więc nie generuje niepotrzebnych strat energii. Inwertery lepiej utrzymują zadaną temperaturę w pomieszczeniu.
Układ klimatyzacji
Układ klimatyzacji składa się głównie ze sprężarki, parownika i skraplacza (dwa ostatnie są wyposażone w wentylator). Wentylator promieniowy wymusza obieg powietrza na parowniku umieszczonym wewnątrz chłodzonego pomieszczenia.
Powietrze z pomieszczenia ochładza się na parowniku oddając ciepło czynnikowi chłodniczemu pośredniemu, który krąży w obiegu zamkniętym. Następnie czynnik pośredni (gaz) zostaje sprężony w sprężarce (wzrasta jego temperatura) i jest przetłaczany do skraplacza, który znajduje się na zewnątrz. W skraplaczu, znajdującym się na zewnątrz, ciepło z czynnika zostaje oddane do powietrza, a gaz skrapla się i przechodzi w stan ciekły (nadal pod wysokim ciśnieniem).
Ciecz dostaje się do elementu rozprężnego (kapilara lub TZR), gdzie jest dławiona – zostaje zmniejszone jej ciśnienie i co za tym idzie temperatura. Schłodzony czynnik w postaci cieczy ponownie zostaje podany na parownik, gdzie się ogrzewa od powietrza w pomieszczeniu i przechodzi w stan gazowy.